آب يکي از مهم ترين چيزها براي زندگي انسان ها به شمار مي رود. در گذشته عده اي تصور مي کردند با خوردن آب حياط! (حيات) زندگي جاويد پيدا خواهند کرد. خانه هاي آن ها در آن زمان حياط نداشت يا اگر داشت لوله کشي نداشت و آن ها نمي توانستند آب حياط خودشان را بخورند براي همين هم به سفرهاي دور و درازي مي رفتند تا شهرهايي را پيدا کنند که آب حياط داشته باشد و با خوردن آب حياط براي هميشه زنده بمانند!

امروزه ثابت شده آب حياط نه تنها زندگي جاويد به آدم نمي دهد بلکه خوردن از آن مي تواند باعث مرگ زودرس هم بشود بنابراين ما اصلا آب حياط نمي خوريم!

دانشمندان مي گويند 80 درصد بدن ما را آب تشکيل مي دهد و اگر اتفاقا ما به استخر برويم يا در دريا شنا کنيم و اتفاقي بيفتد که آن 20 درصد باقي مانده بدن ما هم از آب پر شود و آب از سر ما بگذرد حالا چه يک وجب چه صد وجب آن وقت ناگهان آن قدر سبک مي شويم که مثل پر کاهي روي آب مي مانيم! و اين نفرين مامان ما که موقع کفري شدن مي گويد: «الهي هيکلت را روي آب ببينم.» جامه واقعيت به خود خواهد پوشيد. بنابراين نتيجه مي گيريم آب زياد خوب نيست و خرابي به بار مي آورد؛ اصلاً خود اين خراب (خر+آب) يعني آب خرکي منظور آب زيادي است که به جاي فايده، ضرر دارد و خرابي به بار مي آورد.

همين چند هفته پيش وقتي براي عيد ديدني به خانه عمه مان رفته بوديم، وقتي پسته ها و فندق هاي ظرفشان را جدا کردم مادرم نيشگونم گرفت و يواشکي گفت: ورپريده آبرويمان را بردي، آبرو ريزي نکن!

و من معني اين حرف ها را نفهميدم، مگر رو (صورت) آب دارد که من آبرويشان را برده باشم، البته من معني کشيده آب دار را هم نمي فهمم اما پدرم چند بار مزه اش را به من چشانده است .

همين ديروز بود که پدر و مادرم يک ساعت تمام درباره آب حرف زدند و من معني يک کلمه اش را نفهميدم، موضوع سر ارث بابابزرگ بود. پدرم مي گفت: از دست داداشت آب نمي چکد! اون زرنگ تر از اين حرف هاست. بله از آب کره مي گيره.

مادرم مي گفت: بايد باهاش حرف بزني.

باز بابام گفت: ما راضي هستيم که داداشت آبي نياره سبويي هم نشکنه. ول کن اين حرف ها رو، از اين حرف ها آبي گرم نمي شه! و اين کار آب در هاون کوبيدنه و... خلاصه خيلي حرف بي معني و بي ربط ديگه به هم زدند. بعدش هم بينشون شکراب شد! و بابا هم رفت خونه باباش!

ما براي زنده ماندن به آب و غذا نياز داريم. براي درست کردن تقريبا 90 درصد غذاها آب لازم است، بعضي غذاها هم مستقيما نام آب رويشان است.

مثلا آبگوشت که مامان من مي پزد که من يک روز براي يک تحقيق علمي مواد مغذي آن را استخراج و آناليز کردم و نتايج زير به دست آمد.

آب 3/92 درصد، روغن 07/0 درصد، گوشت (احتمالا) 2/0، نمک و ادويه 5/0 درصد، سيب زميني 4/1 درصد، نخود 1/1 درصد.

با توجه به محاسبات بنده براي رسيدن به 2 تکه گوشت بايد 100 لقمه غذا مي خوردم تا براساس قاعده احتمالات 2 تکه گوشت زير دندانم مي آمد. البته مادرم هميشه اين برنامه ريزي ها را به هم مي زد و توي همان آشپزخانه قبل از آن که ما چشم مان به چيزي بيفتد ته مانده ظرف را مخلوط مي کرد و مي کوبيد. آن وقت ذره بين که سهل است با ميکروسکوپ الکتروني هم ذره اي گوشت به چشم نمي آمد.

آب دوغ خيار: يک غذاي خوشمزه ويژه تابستان گرم است که در گذشته در رديف غذاهاي ارزان قيمت قرار داشت و با توجه به تحولات بازارهاي جهاني و بالا رفتن قيمت آب، ماست، نمک و خيار، اين غذا از منوي غذايي بسياري از افراد حذف شده است.

آب زيپو: آب زيپو يک غذا نيست بلکه پدرم به تمام غذاهاي دست پخت مادرم آب زيپو مي گويد. البته من تصور مي کنم اصل اين غذا با آب و زيپ لباس تهيه مي شده بنابراين سرشار از آهن و املاح بوده است.